54جایگاه هند در"دکترین پیرامون بن گورین"

جایگاه هند در"دکترین پیرامون بن گورین"
دکترین پیرامون توسط اولین نخست وزیر اسرائیل، «حاییم افیگدور گرین» که بعدها به نام «دیوید بن گوریون» شهرت یافت، به عنوان راهی برای جبران تحریم های سیاسی و اقتصادی اتخاذ شده از طرف جهان عرب و به عنوان یک تراز قدرت استراتژیک با هدف مقابله با پان عربیسم مطرح شده است. این دکترین به گونه ای چارچوب بندی شد که گسترش روابط نزدیک با کشورهای مسلمان غیر عرب خاورمیانه مبنای آن بود. با توجه به اینکه از نظر سرزمینی، اسرائیل هیچ‌گونه عمق استراتژیکی ندارد و همچون جزیره‌ای کوچک در میان مجموعه گسترده و پهناور کشورهای مسلمان و عرب در احاطه است. دیوید بن گورین دستیابی به سلاح‌های هسته‌ای را برای امنیت اسرائیل حیاتی می‌پنداشت. وی که نگران ملی‌گرایی اعراب به ویژه پس از روی کار آمدن عبدالناصر در مصر در سال 1952 بود، در تلاش بود تا زیر چتر هسته‌ای ایالات متحده قرار گیرد؛ اما رهبران اسرائیلی به این نتیجه رسیده بودند که اساس امنیت ملی خود را باید بر «دفاع از خود» و خوداتکایی قرار دهند و بسیاری معتقد بودند که یک زرادخانه هسته‌ای برای بقای دولت یهودی ضروری است. لذا دو شاخص اصلی داشتن سلاح هسته ای و دوستی با کشورهای غیر عرب در این دکترین به چشم میخورد.

اسرائیل مدعی‌ است که بازدارندگی هسته‌ای موجب شد که مصر در سال 1973 از یک حمله محدود به اسرائیل پا را فراتر نگذارد و ترس و واهمه صدام از تلافی‌جویی گسترده اسرائیل موجب شد که عراق از به کارگیری جنگ‌افزارهای شیمیایی یا میکروبی خود علیه اسرائیل در طول جنگ خلیج فارس خودداری کند. ضربات پیشگیرانه و تهاجم پیشدستانه نیز در حمله به راکتور هسته‌ای اسیراک عراق در سال 1981 و سوریه در سال 2007، نیز در جهت تامین امنیت اسراییل موفق بوده است. در دومین شاخص دکترین پیرامونی مقامات دولت تازه تأسیس بدنبال گسترش روابط در میان کشورهاي غیر اسلامی نظیر هند بودند چراکه، بهترین گزینه براي خروج از انزوا در شرق محسوب می شد. همچنین ارتباط با کشورهای قفقاز، ترکیه، سودان جنوبي اقلیم كردستان عراق نیز در این مقوله میگنجند. براي اسرائیل بسیار مهم بود که همزمان هند را از دنیاي اسلام و جهان عرب جدا و به متحد خویش مبدل کند کاری که شاید با کشورهای مسلمان و غیر عرب به سختی ممکن پذیر بنظر می رسید. در این خصوص میتوان به جمعیت عظیم، دین متفاوت، بازار مصرف فوق العاده و ارتباطات شخصی با رهبران هندي بعنوان وزنه قابل توجهی در مقابل جمعیت انبوه مسلمانان و اعراب، تکیه کرد. هرچند هند چشم براي پوشیدن از جهان عرب تمایل نداشت ولی در هر حال گزینه مطلوبی برای روابط با اسراییل در شرایط موجود محسوب میشد.

نگاه هندبه رابطه با اسرائیل رابطه ای از جنس مناسبات امن و آرام بخاطر مسلمانان داخل این کشور و جهان عرب بود و در نهایت زمینه هاي این اتفاق تنها پس از گفت وگوهاي سازش فراهم شد. مذاکرات مادرید و سپس قرارداد اسلو، سبب شد که هند، بدون نگرانیِ دوستان مسلمان و عرب و با رضایت آنان و بدون پرداخت کمترین هزینه، باب روابط با اسرائیل را بگشاید. به عنوان نشانه اي از حسن نیت، اندك زمانی از شروع روابط نگذشته بود که هند رأي مثبت خود به قطعنامه ی ضد صهیونیسم که آن را با نژادپرستی برابر می دانست پس گرفت و گسترش این رابطه دو جانبه بین اسرائیل و هند در واقع به گسترش مانور نظامی در اقیانوس هند و به نوعی ایجاد جبهه حضور در پشت مرزهای اعراب منجر شد. پشتوانه ی دوستی اسراییل با هند در واقع از دوستی ایالات متحده و هند نیز متاثر می شود چرا که ایالات متحده می تواند بعنوان واسطه در این رابطه به قوام دوستی اسراییل و هند کمک شایانی کند. دیگر روابط امنیتی تل آویو و دهلی نو بعد از سال ها پشت پرده بودن، وضعی آشکار و علنی پیدا کرده است و بنا به گزارش نشال اینترست اسرائیل هند را به عنوان شریک استراتژیک در آسیا برای خود می داند. در حال حاضر دهلی نو بزرگترین خریدار تسلیحات اسرائیل و بدنبال مذاکراتی برای توافق تجارت آزاد برای گسترش روابط تجاری دو جانبه است.
──═ঊঈ @irdiplomat ঊঈ═──

دانش تفسیر سیاسی...